- Perché, caro figlio? - disse il vecchio. - Buon vecchio, come vorrei venire a pescare con voi! - Se vuoi venire con me, sali a bordo! Tu con la canna, io con la battella / Forse ci pescheremo una sardella! E il giovane salì. Fecero un patto: che avrebbero diviso sempre tutto nella vita: il male e il bene; e per incominciare il vecchio divise con lui la sua cena. Dopo mangiato, si misero a dormire; e intanto, tutt'a un tratto, si levò una tempesta. Il vento prese la nave, la portò via sulle onde, e finì per sbatterla in Turchia. I Turchi, vedendo capitare questa barca, la presero, fecero schiavi i due pescatori e li portarono davanti al Sultano. Il Sultano li mandò in giardino: il vecchio a fare l'ortolano e il giovane a tirar su i fiori. Nel giardino del Sultano, i due schiavi stavano proprio bene, avevano fatto amicizia con gli altri giardinieri; il vecchio fabbricava chitarre, violini, flauti, clarinetti, ottavini ; e il giovane suonava tutti gli strumenti e cantava canzoni. La figlia del Sultano era chiusa per castigo in una torre alta alta, con le sue damigelle. E a sentir suonare e cantare così bene, pensava al suo sposo lontano. - Solo Bella Fronte , - (perché lei lo chiamava Bella Fronte), - sapeva suonare tutti gli strumenti, ma d'ogni strumento era più dolce la sua voce. Chi è che suona e che canta nel giardino? E guardando attraverso le persiane - perché non le poteva aprire - riconobbe nel giovane che suonava in giardino il suo sposo. Ogni giorno le damigelle andavano dai giardinieri a farsi riempire una gran cesta di fiori. E la figlia del Sultano disse loro: - Mettete quel giovane nella cesta, copritelo di fiori, e portatelo qui! Tra damigelle e giardinieri, tanto per ridere, lo fecero entrare nella cesta, e le damigelle lo portarono su. Quando fu nella torre, sbucò di tra i fiori e si trovò di fronte sua moglie! S'abbracciarono, si baciarono, si raccontarono tutto: e subito studiarono il modo di scappare. Fecero caricare un gran bastimento di perle, pietre preziose, verghe d'oro, gioielli; e fecero calare nella stiva prima Bella Fronte, poi la figlia del Sultano, poi tutte le damigelle una per una. E il bastimento salpò.Mentre erano già al largo, Bella Fronte si ricordò del vecchio e disse alla sposa: - Mia cara, forse perderò la vita, ma devo tornare indietro: non posso tradire la parola data! Ho fatto un patto con quel vecchio che avremmo diviso sempre il male e il bene! Tornarono indietro e il vecchio era sulla spiaggia ad aspettarli. Lo fecero salire a bordo e ripresero il largo. - Buon vecchio, - gli disse Bella Fronte, - facciamo le parti. Di tutte queste ricchezze, ne viene metà a te e metà a me. - E anche di tua moglie, - disse il vecchio, - ne viene metà a te e metà a me! Allora gli disse il giovane: - Buon vecchio, io ti devo molto: lascerò a te tutte le ricchezze di questa nave. Ma mia moglie lasciala tutta per me. E il vecchio: - Sei un giovane generoso. Sappi che io sono l'anima di quel morto che tu hai fatto seppellire. Se tu hai avuto tutta questa fortuna è per quella buona azione che hai compiuto. Gli diede la benedizione e sparì. Il bastimento arrivò al paese con gran colpi di cannone: arrivava Bella Fronte con la moglie, il più ricco signore del mondo. Sulla riva c'era suo padre che voleva riabbracciarlo. Vissero in pace e in carità / E a me mai nessuno niente dà.

- Γιατί, αγαπητέ μου γιο; είπε ο γέρος. - Καλημέρα, πώς θα ήθελα να πάω ψάρεμα μαζί σου! - Αν θέλετε να έρθετε μαζί μου, πάρτε μέρος! Εσείς με τη ράβδο, εγώ με τη βάρκα / Ίσως θα πιάσουμε μια σαρδέλα! Και ο νεαρός ανέβηκε. Έκαναν ένα σύμφωνο: ότι θα διαιρούσαν πάντα τα πάντα στη ζωή: το κακό και το καλό. και για να ξεκινήσω με τον γέρο μοιράστηκε μαζί του το δείπνο του. Αφού έφαγαν, κοιμήθηκαν. Και εν τω μεταξύ, ξαφνικά, προέκυψε μια καταιγίδα. Ο άνεμος πήρε το πλοίο, το μετέφερε στα κύματα και κατέληξε να το συντρίψει στην Τουρκία. Οι Τούρκοι, βλέποντας αυτό το σκάφος να φτάνει, το πήραν, σκλάβωσαν τους δύο ψαράδες και τους έφεραν μπροστά στον Σουλτάνο. Ο Σουλτάνος ​​τους έστειλε στον κήπο: ο γέρος για να είναι κηπουρός και ο νεαρός να πάρει λουλούδια. Στον κήπο του σουλτάνου, οι δύο σκλάβοι ήταν εντάξει, είχαν κάνει φίλους με τους άλλους κηπουρούς. ο γέρος έκανε κιθάρες, βιολιά, φλάουτα, κλαρίνα, piccolo. και ο νεαρός έπαιξε όλα τα όργανα και τραγούδησε τραγούδια. Η κόρη του Σουλτάνου κλειδώθηκε για τιμωρία σε έναν ψηλό ψηλό πύργο, με τις παράνυμφους της. Και ακούγοντας τη μουσική και το τραγούδι τόσο καλά, σκέφτηκε τον μακρινό σύζυγό της. - Μόνο η Bella Fronte, - (επειδή τον ονόμασε Bella Fronte), - μπορούσε να παίξει όλα τα όργανα, αλλά η φωνή της ήταν πιο γλυκιά από οποιοδήποτε όργανο. Ποιος παίζει και τραγουδά στον κήπο;Και κοιτάζοντας τα παραθυρόφυλλα - επειδή δεν μπορούσε να τα ανοίξει - αναγνώρισε τον νεαρό άνδρα που παίζει στον κήπο ως σύζυγό της. Κάθε μέρα οι παράνυμφοι πήγαιναν στους κηπουρούς για να έχουν ένα μεγάλο καλάθι γεμάτο λουλούδια. Και η κόρη του Σουλτάνου τους είπε: - Βάλτε αυτόν τον νεαρό άνδρα στο καλάθι, καλύψτε τον με λουλούδια και φέρε τον εδώ! Μεταξύ των παράνυμφων και των κηπουρών, για να γελάσουν, τον έκαναν να μπει στο καλάθι και οι παράνυμφοι τον ανέβηκαν. Όταν ήταν στον πύργο, βγήκε από τα λουλούδια και βρήκε τη γυναίκα του μπροστά του! Αγκάλιασαν, φίλησαν, είπε ο ένας στον άλλο τα πάντα: και αμέσως μελέτησαν πώς να ξεφύγουν. Είχαν ένα υπέροχο πλοίο γεμάτο με μαργαριτάρια, πολύτιμους λίθους, χρυσές ράβδους, κοσμήματα. και κατέβαλαν πρώτα την Μπέλλα Φορνέ στο κλουβί, μετά την κόρη του Σουλτάνου και μετά όλες τις παράνυμφες μία προς μία. Και το πλοίο έπλευσε. Ενώ ήταν ήδη υπεράκτια, η Bella Fronte θυμήθηκε τον γέρο και είπε στη νύφη: - Αγαπητή μου, ίσως θα χάσω τη ζωή μου, αλλά πρέπει να επιστρέψω: Δεν μπορώ να προδώσω τον λόγο μου! Έκανα ένα σύμφωνο με αυτόν τον γέρο ότι πάντα θα διαιρούσαμε το κακό και το καλό! Πήγαν πίσω και ο γέρος ήταν στην παραλία τους περίμενε. Τον έκαναν να επιβιβαστεί και έπλευσε ξανά. "Καλός γέρος", του είπε η Μπέλλα Φορντ, "ας παίξουμε τα μέρη." Από όλα αυτά τα πλούτη, τα μισά έρχονται σε εσάς και τα μισά σε μένα.«Και η γυναίκα σου,» είπε ο γέρος, «έρχεται μισός σε εσάς και μισός σε μένα! Τότε ο νεαρός είπε: - Καλός γέρος, σας χρωστάω πολλά: Θα σας αφήσω όλο τον πλούτο αυτού του πλοίου. Αλλά η γυναίκα μου τα αφήνει όλα στον εαυτό μου. Και ο γέρος: - Είσαι ένας γενναιόδωρος νεαρός. Γνωρίστε ότι είμαι η ψυχή αυτού του νεκρού που είχατε θάψει. Αν είχατε όλη αυτή την τύχη, αυτό οφείλεται στην καλή πράξη που έχετε κάνει. Του έδωσε την ευλογία και εξαφανίστηκε. Το πλοίο έφτασε στην πόλη με υπέροχες πυροβολισμούς: Η Bella Fronte έφτασε με τη σύζυγό του, τον πλουσιότερο κύριο στον κόσμο. Στην ακτή ήταν ο πατέρας του που ήθελε να τον αγκαλιάσει ξανά. Ζούσαν ειρηνικά και φιλανθρωπικά