Tardo solazzo alla infelice madre, Al vecchio padre refrigerio esterno. In che prezzo terrò questi miei occhi Più, non vivendo tu lor(o) proprio oggetto? In che l(e) orecchie mie s’elle non hanno A udir(e) la voce tua, che lor(o) sol(o) piace? In che prezzo le labbra, se cagione Più per lo innanzi non avran(n)o figlio Di proferire il tuo soave nome; Ma sempre n(e) usciranno accenti mesti? Chi più m(i) abbracc(i)erà, figlio, la fronte Non l’abbracciando tu com’hai usato? Chi bac(i)erà più la mia mesta bocca Da che tu più non dei figliuol(i) baciarla? Ah, che farò? Non lo so. Con che ragione? Ah, troppo effeminato, Ah, troppo umano Questa al tuo creator(e) rendi mercede? L’amor(e) divino a vano amor(e) proponi? Non perder(e) qui la fe(de) non mai perduta, Mostrati forte, è n(u)ovo non ti paia Quel(lo) che ti diede già restituirli, Depositario, ingrato, ingiusto, avaro, Rendi a Dio il non più tuo, ma sol(o) suo pegno, Suo perché egli te ’l die(de), tuo per natura, Ne(p)pure il tuo figliuolo è suo ma il padre

Αργά παρηγοριά στη δυστυχισμένη μητέρα, Στο παλιό πατέρα εξωτερικό αναψυκτικό. Σε τι τιμή θα κρατήσω αυτά τα μάτια μου Επιπλέον, δεν ζουν το (ή) δικό τους αντικείμενο; Στην οποία τα αυτιά μου (και) δεν έχουν Για να ακούσετε (ε) τη φωνή σας, που λατρεύει (o) sol (o); Σε ποια τιμή τα χείλη, αν προκαλούν Περισσότερα προς το παρόν δεν θα έχουν (n) ή παιδί Για να πείτε το γλυκό σας όνομα; Αλλά θα n (e) βγαίνει πάντα λυπημένοι τόνους; Ποιος με αγκάλιασε περισσότερο ήταν, γιος, το μέτωπο Δεν το αγκάλιασες καθώς το χρησιμοποίησες; Όποιος φίλησε περισσότερο το λυπημένο στόμα μου Εφόσον δεν φιλάς πια τον γιο της; Αχ, τι θα κάνω; Δεν ξέρω. Για ποιον λόγο; Αχ, πάρα πολύ, ανθρώπινο Το πληρώνετε στους δημιουργούς σας; Θεία αγάπη (ε) μάταια αγάπη (ε) προτείνεις; Μην χάσετε (ε) εδώ το fe (de) δεν έχασε ποτέ, Δείξτε τον εαυτό σας ισχυρό, είναι ότι δεν σας ταιριάζει Αυτός (αυτός) που σας έδωσε ήδη να τους δώσει πίσω, Ομολογητής, αχάριστος, άδικος, άθλια, Κάντε τον Θεό να μην είναι πλέον δικό σας, αλλά μόνο η υπόσχεσή του, Διότι αυτός θα πεθάνεις (δ), από τη φύση σου, Ούτε ο γιος σου είναι ο πατέρας του